Rozdział 21.

Rozdział 21

*Oczami Alice*

Otworzyłam oczy.  Była 7:20. Harry’ego nie ma… ale nie mogę z tym dłużej czekać. Muszę mu to powiedzieć. Powoli wstałam i ruszyłam w stronę salonu. Może tam jest. Siedział i patrzył w przestrzeń.

-Harry…- zaczęłam niepewnie. –Musimy pogadać.

-Tak?

-Wiesz… ugh, nie wiem jak zacząć. –Myślę, że powinnam ci coś wyznać.

-Co takiego?- powiedział Harry i przybrał poważną minę.

-Dobra… powiem ci prosto z mostu. Jestem gotowa do związku z tobą i.. kocham cię!

-Żartujesz sobie?- powiedział zażenowany.

-Nie… wygłupiłam się, prawda?

-Nie! Ja też cię kocham. Nawet nie wiesz ile na to czekałem.- Styles podszedł do mnie pewnym krokiem i objął w talii. –Chcesz tego?

Pokiwałam twierdząco głową. Harry przybliżył swoje usta do moich. Poczułam jego zapach. W tej chwili bardzo go pragnęłam. I nagle…. Wszystko zaczęło rozmazywać mi się przed oczami. Co jest?

Rozejrzałam się dookoła. Byłam w swoim pokoju. To znaczy, w pokoju Hazzy. A więc to był tylko sen… a myślałam, że mam już wszystko za sobą. Spojrzałam dyskretnie na niego, a on się uśmiechnął. Zaśmiałam się cicho.

-Nie ładnie się tak naśmiewać z ukochanego.- powiedział Harry, otwierając zaspane oczy.

-Osz ty! Udawałeś, że śpisz!- powiedziałam ze śmiechem, rzucając w niego pierwszą lepszą poduszką.

-Siema ruchogołąbki! Chciałem wam tylko oznajmić, że jutro całą ekipą wybieramy się do AquaParku! No, to tyle. Nie przeszkadzam już.- powiedział Horan poruszając brwiami.

-Uuugh. Jak on mnie wkurza!-powiedziała Alice.

Niall szybko zniknął za drzwiami.

-Oh, przestań. Horan w pierwszym zdaniu wywróżył nam tylko przyszłość. Nie rozumiem o co ci chodzi.

-Nam? To na pewno nie jest związane ze mną.- oznajmiłam mu stanowczo.

-Jak to nie?

-Takto. Myślisz, że zdobędziesz mnie tak łatwo?

-Hah, już cię zdobyłem.

-Ta? A niby w jaki sposób?

-No wiesz, leżysz teraz w moim łóżku, więc…

-Bujaj się. Wychodzę frajerze.- rzuciłam w jego stronę, opuszczając powoli pokój.

-Poczekaj! Pogadajmy jeszcze…

-Nie mamy o czym.

-Właśnie, że mamy. Wróć się, bo inaczej pożałujesz!- krzyknął Harry z rozbawieniem. Mhm,  na pewno się go przestraszę. Nie zważając na jego krzyki, zeszłam na dół. Wszyscy siedzieli już przy stole. Pewnie słyszeli nasze wrzaski. Usiadłam przy reszcie, starając się zachować spokój.

-Alice, słonko… nie zapomniałaś czegoś?- i w tym momencie zbiegł Harry, trzymając moją własność (która nie wiem jakim cudem znalazła się w jego łapskach).

Wszyscy spojrzeli na ową rzecz, a potem na mnie. Z pewnością moja twarz oblała się rumieńcem.

-Styles… skąd ty to masz?!- zapytałam ze wściekłością.

-No jak to? Nie pamiętasz? Zostawiłaś u mnie dzisiejszej nocy.- powiedział, śmiejąc się ironicznie.

-Zabiję cię!- krzyknęłam w jego kierunku i zaczęłam go gonić po całym domu. Pech chyba stał się moim stałym towarzyszem. Hazza potknął się o dywan, a ja oczywiście wyladowałam na nim okrakiem.

-No! Mówiłem, że to ruchogołąbki.- odezwał się pierwszy Niall.

-Nie no, bez jaj. Może nie w miejscu publicznym, co?- powiedział pasiasty.

-Jeśli jeszcze dłużej będę w tym domu, to zwariuję…- powiedziałam zupełnie szczerze.

-No to powodzenia myszko. Zostały jeszcze 3 tygodnie.- odezwał się Harry. W tej chwili zdałam sobie sprawę, że nadal na nim siedzę. W sekundzie się podniosłam i poszłam do kuchni przygotować sobie jakieś śniadanie.

*Oczami Harry’ego*

Wstałem z podłogi i ruszyłem w strone pokoju Niall’a mając nadzieje, że siedzi tam sam.

-Hej Niall jesteś sam?

-Tak. Co chcesz?- zapytał blondyn.

-Zrobiłbyś coś dla mnie ?

-Jasne, czego się nie robi dla kumpla.

-Więc, słuchaj…

Po objaśnieniu wszystkiego, udałem się zadowolony do swojego pokoju z nadzieją, że wszystko pójdzie według planu…

*Oczami Alice*

Przez cały czas, gdy przygotowywałam dla siebie śniadanie, czułam na sobie wzrok obecnych i szepty. Chyba nie mają własnego życia. Nie miałam zamiaru jeść posiłku w ich towarzystwie, więc poszłam do pokoju Hazzy. Nacisnęłam na klamkę i zauważyłam, że w pokoju nie ma nikogo. Usiadłam sobie wygodnie na łóżku i zaczęłam konsumować zrobione przeze mnie tosty. Jadłam i myślałam o dzisiejszym śnie z Harrym w roli głównej… W pewnym momencie do moich uszy dotarła jakaś melodia.  Źródło dźwięku znajdowało się jakby za balkonem. Postanowiłam to sprawdzić i ruszyłam ku drzwiom…