Rozdział 17.

Koniecznie przeczytajcie notkę pod rozdziałem!

Rozdział 17

*Oczami Sophie*

-Alice, pospiesz się!- krzyknęłam w stronę przyjaciółki.

-Chwila, szukam gumek!

-Gumek?! Czyżbyś podjęła decyzję?- zapytał Hazza.

-Do włosów ciemnoto!- rzuciła w jego stronę.- Już znalazłam.

-Wreszcie, możemy jechać?- zapytał poirytowany Zayn.

-Oh, wyluzuj. –powiedziała Alice.

-Jak mam wyluzować, skoro czekamy na ciebie od godziny?

-Zayn, przystopuj. Jest dziewczyną, ma prawo się tyle szykować. Poza tym nie udawaj takie niecierpliwego, bo na mnie jesteś w stanie czekać ponad 2 godziny.- Perrie zaczęła bronić Alice.

-Braciszku, to jest twoja pierwsza dziewczyna, którą od razu polubiłam.- oznajmiła Alice i rzuciła w jej stronę uśmiech, który Perrie z radością odwzajemniła.

-Skończyliście? Bo chyba Liam już odjechał, a my nie znamy drogi i…- zaczął niepewnie Niall.

-Cholera. Że co?!- wydarł się Harry.- Wy jesteście niemożliwi. Jak brat z siostrą mogą się tak często sprzeczać? I jak teraz dojedziemy, co?

-Ugh, jakie z was sieroty. Ja wezmę mapę i będę ci mówić jak masz jechać.- zaproponowała blondynka.

-Um…Alice, umiesz obsługiwać się mapą? – zapytałam.

-No pewnie!

2 godziny później…

-Gdzie my kurwa jesteśmy?!- powiedział… hm. Raczej wydarł się Niall.

-Spokojnie, kochanie. Alice na pewno ma wszystko pod kontrolą, prawda?- znowu zabrałam głos.

-Eeee, no jasne… Harry, jedź!

-Dokąd?!

-No przed siebie!

-Cały czas jedziemy przed siebie!- krzyknął Zayn.

-Bo tak jest na mapie!- usprawiedliwiała się Alice.

-To jest rzeka! To niebieskie na mapie, to rzeka!- powiedział Harry.

-No przecież wiem… a zresztą, to wina Harry’ego.- powiedziała moja przyjaciółka.

-Co proszę?

-No źle pojechałeś. Nie dostosowałeś się do moich wskazówek.

-Ty to nazywasz wskazówkami? Pozwól, że zacytuję: „Skręć w lewo. A nie jednak tam. Nie, poczekaj. Jedź za tym jeleniem!” koniec cytatu.

-No dobra, to może… Wiem! Skręć w prawo.

-Jesteś pewna?- zapytała Perrie

-Chyba…

Skręciliśmy tak, jak powiedziała Alice. Najpierw jechaliśmy przez las, potem wyjechaliśmy na jakąś polanę i… koniec drogi. Samochód się zatrzymał.

-Harry, sprawdź co to.- poleciła mu Malik’owa.
-Czemu ja? Dobra, Zayn i Niall chodźcie ze mną.

Grzebali się dobrą godzinę. Po jakimś czasie usłyszałyśmy głos:

-Alice, dodaj gazu!- krzyknął jej brat.

-Hehe, no jasne braciszku…

Jej wredny śmiech nie wróżył nic dobrego.  Nacisnęła nogą na pedał gazu.

-Aaaaaaa, błoto!- krzyczeli chłopaki, a my tarzałyśmy się ze śmiechu. Zauważyłam, że Niall idzie w naszą stronę.

-Alice, wciśnij jeszcze raz!- krzyknęłam

-Po co?

-No wciśnij.

Zrobiła to z wielka łaską i odjechałyśmy od chłopaków, niestety za chwilę się zatrzymałyśmy z braku paliwa.

-No, to już po nas…- powiedziała Perrie.

-Szybko wysiadajcie z auta!- rozkazała Alice.

*Oczami Alice*

Dziewczyny pobiegły razem w stronę lasu, uciekając przed chłopakami. Ja wraz z moim szczęściem, nie mogliśmy otworzyć drzwi. Dobra, jakoś się wydostałam i pobiegłam za Perrie i Sophie. Zdyszana zatrzymałam się przy drzewie. Nagle ktoś objął mnie od tyłu

-Niespodzianka!- krzyknął Harry do tego cały upaćkany w błocie.

-Fuuuuj. Harry!

-Tak?

-Jesteś okropny. Jak ja się teraz umyję?!

-Mam pomysł. Chodź.

-Nigdzie z tobą nie idę.

-Jesteś pewna?

-Absolutnie tak.

To było pewne, że on i tak zrobi jak chce. Co oznacza, że wziął mnie na ręce pomimo moich sprzeciwów. Zatrzymaliśmy się przed bagażnikiem naszego nieszczęsnego pojazdu.

-Co ty chcesz zrobić?- zapytałam, kiedy Hazza wyciągał butelkę wody.

-No napić się…

W prawdzie napił się, ale zaraz po tym wylał na mnie cała zawartość.

-Pierwszy raz miałeś dobry pomysł. – powiedziałam i również sięgnęłam po butelkę z wodą i wylałam ją na niego. Oboje głośno się śmialiśmy i zużyliśmy około 3 litrów wody. Spostrzegłam, że ku nam zmierza rozbawiony Zayn i Niall, a za nimi wkurzone dziewczyny.

-Co wy tacy mokrzy?- zapytał Zayn, poruszając brwiami.

-A co ty taki wesoły?- odgryzłam mu się.

-Nigdy więcej nie pojadę na biwak, jeśli Alice będzie trzymała mapę.- oznajmiła Sophie.

-Haha, co wam się stało?- zapytał rozbawiony Harry wskazując na Perrie i Sophie, które we włosach miały mnóstwo szyszek i liści.

-Chyba wystarczy jeśli powiem: Zayn i Niall.- powiedziała Perrie.- Gonili nas, ale i tak im uciekłyśmy.

-Po prostu daliśmy wam fory.- rzucił Zayn

-Ja mam zasadnicze pytanie… jak będziemy spać?- czekałam na odpowiedź.

-No w samochodzie. Tak, jak przyjechaliśmy. Ty obok Hazzy, Perrie z Zayn’em i Sophie ze mną.- odpowiedział na moje pytanie Horan.

-Aha… no to super.- powiedziałam zirytowana. –A, i jeszcze jedna sprawa. Czy ktokolwiek z was wpadł na to, by spróbować zadzwonić?

-Tak, Alice. Każdy był na tyle mądry, by sięgnąć po telefon i zorientować się, że nie ma tu zasięgu, bo to jest totalna dziura.- poinformował mnie Zayn.

-Wiecie co, ja już pójdę do samochodu, bo się ściemnia.- powiedziałam ekipie i ruszyłam w stronę samochodu. Powoli zasypiałam, ale jednak to nie było mi dane. Do auta wparowali dosłownie wszyscy z tak ogromnym wrzaskiem, że nie szło wytrzymać.

-Fajnie się bawicie? Bo ja próbuje usnąć…- powiedziałam.

-Uuu, okres masz?- zapytał Harry.

-Zamknij się , Styles.- syknęłam i uderzyłam go w ramię.

-Nie mów tak do mnie, Malik.

-Ale co ja zrobiłem?- zapytał zmartwiony Zayn.

-Ty nic, ale twoja siostra…

-Mówiłem, że ciężko ci będzie ją zdobyć.

-Nie jestem żadna zdobyczą, jasne?!- powiedziałam już ostro wkurzona.

-Jasne. –przytaknęli Zayn i Harry.

-Sięgnę żarcie z bagażnika.- zaproponował Niall

Już nie mogłam przez nich zasnąć, więc kilka godzin poświęciliśmy na gadanie i jedzenie. W ogóle nie miałam pojęcia, jak zgadamy się z Liamem, Eleonor, Louis’em i Danielle… pewnie już dotarli. Zauważyłam, że wszyscy już śpią, a że mój fotel był niewygodny, postanowiłam, że go trochę rozłożę. Przekręciłam pokrętłem i w coś przywaliłam. „A, to pewnie siedzenie”, ale myliłam się…

-Au!- wydarł się Zayn.

-Haha, przepraszam.- powiedziała ze śmiechem.

-Serio, to takie zabawne?

-Żebyś wiedział, haha.

-Zobaczymy, czy to będzie takie zabawne.- Malik sięgnął w stronę pokrętła i przekręcił je tak, że totalnie mnie zmiażdżyło.

-Nienawidzę cię…- powiedziałam.

-Ja ciebie też, siostrzyczko. Dobranoc.

*Oczami Harry’ego*

Obudziły mnie jakieś rozmowy. Otworzyłem oczy i zauważyłem, że Alice i Sophie jako jedyne nie śpią i rozmawiają. Niall spał obśliniony, a Zayn leżał na Perrie.

-Hej, dziewczyny.- powiedziałem zaspany.

-Siema lokersie.- odpowiedziała mi Alice, a Sophie się tylko uśmiechnęła.

-O, widzę, że Alice się wyspała.

-Tak i nie psuj mi dobrego humoru.

-Postaram się…

-Co się dzieje…?- zapytał Zayn, budząc przy tym Perrie.

-Harry, złodzieju!- krzyknął w moją stronę Niall.

-Ale co ja zrobiłem?

-Gdzie moje żelki?!

-A skąd mam wiedzieć?!

W tym momencie Alice i Sophie zachichotały.

-Alice… masz żelka w dekolcie.- powiedziałem, śmiejąc się.

-To nie ja!

-Doigrasz się!- powiedział Horan.

-Dobra, ale najpierw zmierzysz się ze mną!- powiedziałem.

-Haha, nie wytrzymam ze śmiechu.- mówiły Perrie, Sophie i Alice.

-Ej, a tak w ogóle to mam pomysł jak się stąd wydostać.- powiedziałem.

-Jaki?- zapytali chórem.

-A więc…

Po objaśnieniu wszystkiego, postanowiliśmy zrealizować mój pomysł. Jedynie Alice się nie zgodziła, ale nie mieliśmy innego wyboru. Wszyscy udaliśmy się w stronę drogi. Po jakiejś godzinie, odnaleźliśmy ją. Akurat przejeżdżało tędy dużo samochodów.

-Hazza, to chyba nie jest dobry pomysł.- powiedziała Alice.

-Ale jedyny. Możemy spróbować.- kończąc to zdanie ruszyłem w stronę jezdni.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Hej, hej. Po długiej przerwie, dodajemy rozdział 17! Jak wam się podoba?

*Jesteśmy bardzo ciekawe, jak myślicie co odwali Harry? : D

     A teraz przejdźmy do mniej przyjemnych spraw. Chodzi o poprzedni post. Liczyłyśmy na odrobinę zrozumienia z Waszej strony odnośnie naszej poprawy ocen. Ale dziękujemy tym, którzy nas wspierali, m.in. :Asi, Barbie-is fantastic, Aguś,  Megan oraz Kasi. :)

I pytamy po raz 3, czy według Was zawieszenie bloga znaczy o jego usunięciu? W ogóle! Jest nam przykro, że tak to odebrałyście. I wiemy, że to osoby, które posiadają bloga wiedzą o czym mówimy. Uważamy, że liczba obserwatorów powinna odpowiadać liczbie komentarzy, które pochodzą z kont. Bo nie mamy pewności czy ten rozdział przypadł Wam do gustu. A to, że zdarzy się, iż będziemy rozdziały dodawać rzadziej, przeważnie będzie siła wyższą.

   Nauczyciele nie dają nam chwili wytchnienia. Ciągłe sprawdziany, które usprawiedliwiają tym, że mamy za mało ocen. Dlatego nie mamy 100% pewności, że rozdział 18 pojawi się  tygodniu, ale dołożymy wszelkich starań.

 Pozdrawiamy,

~Klaudia & Jula xx.