Rozdział 8 ;)

Rozdział 8

*Oczami Niall’a*

 Zbliżała się godzina 22:00. Dziewczyny poszły już do swoich pokoi. My z chłopakami postanowiliśmy zrobić sobie „męski wieczorek”. Zayn powędrował po zakupione wcześniej puszki piwa i kilka….naście paczek żelków. Zajęliśmy miejsca w salonie. Rozmawialiśmy o wydarzeniach minionego dnia. Doszliśmy do tego związanego z Sophie.

 -Dobra, a tak naprawdę co tu się wydarzyło?- zaczął nieprzyjemny temat Harry.

-Okay, no to ja wam opowiem- powiedział Liam

Siedzieliśmy w salonie i wybieraliśmy film do obejrzenia. Nagle usłyszeliśmy dzwonek do drzwi, więc poprosiliśmy Sophie, żeby otworzyła. Po jakimś dłuższym czasie dziewczyny nadal nie było. Usłyszałem jakieś krzyki dochodzące z korytarza. Pobiegłem tam i zobaczyłem kłócących się Sophie z jakimś nie znajomym mi kolesiem. Chciałem zainterweniować, ale blondynka mnie wyprzedziła. Krzyknęła coś do niego, po czym on ją popchnął i ta uderzyła głową o róg szafki. Później to ja wkroczyłem do akcji, wyrzucając go. No i to tyle.

-Jak ja go dorwę, to więcej tu nie przyjdzie.!- powiedziałem zbulwersowany.

-Spokojnie, Niall to nic nie da. Miejmy nadzieję, że więcej się tu nie pojawi.!- dopowiedział Liam. Rozmawialiśmy jeszcze tak trochę. Gdy każdy z nas zrobił się senny (ale nie dziwię się bo było już grubo po 3), poszliśmy do swoich pokoi. Stwierdziłem, że wejdę jeszcze na chwilę na twitter’a . Gdy spojrzałem na zegarek wybiła 4. Odłożyłem laptopa i ułożyłem się wygodnie na łóżku, by za chwilę przenieść się do krainy Morfeusza. Rano wstałem jako chyba 3, bo najpierw wstały dziewczyny. Poszedłem się wykapać i ubrać. Gdy już wyszedłem odświeżony, powędrowałem na dół zobaczyć co tam się dzieje. Schodząc poczułem śliczny zapach naleśników. Och, mieć takie dziewczyny w domu to skarb.!

- Hej, wstałyście już.?- zapytałem

- Tak, ale to chyba nie „już”, bo jest po 12.- zaśmiała się Sophie

-Oh, nawet nie spojrzałem na zegarek. A chłopcy już wstali.?

- Jeszcze nie, a ty siadaj do stołu i wżeraj.- powiedziała tym razem blondynka.

-No dobra, a wy już jadłyście?

- Tak już dawno.- powiedziały to idąc na górę. Zdążyłem ugryźć kawałek, a już usłyszałem resztę przygłupów zbiegających ze schodów.

-Hej Niallerku!- wykrzyczał Zayn. Mmm, co tak pachnie?

-Dziewczyny zrobiły nam naleśniki.- odpowiedziałem zadowolony.

-Fuu,  nie ma nic innego?- oczywiście Hazzuś był niezadowolony.

-Nie za bardzo. Lodówka jest pusta.- powiedział Liam, zamykając drzwiczki od naszego skarbca. (czyt. lodówki)

-Tooo… czas na zakupy!- cieszył się Mr. Carrot. Pójdę po dziewczyny.

-Ok, my poczekamy przed domem.

*Oczami Sophie*

Plotkowałyśmy z Alice, gdy nagle do pokoju wparował Louis.

-Hej dziewczynki, jedziemy na zakupy!- powiedział uradowany.

-Serio Louis? Mówisz to tak, jakbyś pierwszy raz w życiu jechał do sklepu.- podsumowała Alice ze śmiechem. –Ale okay, już się zbieram.

-A czy ja mogę zostać? Jakoś źle się czuję.- tak naprawdę czułam się bardzo dobrze, ale bałam się, że spotkamy gdzieś Davida.

-Jeśli bardzo chcesz…- zaczął Louis.

-Tak bardzo. Dobra, idźcie już, bo pewnie wszyscy czekają.

-Ok, to trzymaj się.- powiedziała Alice, dają mi buziaka w policzek.

Gdy usłyszałam, że wszyscy już wyszli, powędrowałam do kuchni, by zrobić sobie herbatę. Zastanawiałam się nad tym co powiedział Niall. Czy serio uważa mnie za uroczą? Czy między nami będzie mogło coś być. Bałam się, że wtedy kiedy nie chciałam go pocałować pomyślał, że boję się pocałunku. W pewnym sensie to prawda, ale tylko i wyłącznie przez mojego byłego… Siedziałam na blacie, popijając napój, kiedy usłyszałam głośne pukanie do drzwi.

-Pewnie któryś z chłopaków czegoś zapomniał.- powiedziałam pod nosem. Otworzyłam drzwi i nawet nie zdążyłam zidentyfikować osoby, bo już leżałam na podłodze. Bolały mnie plecy. Powoli otworzyłam oczy i moje serce się zatrzymało. To był on… David. W tej chwili bardzo żałowałam, że nie pojechałam na te zakupy.

-Haha, mówiłem, że ci nie odpuszczę.- powiedział z szyderczym śmiechem, ciągnąc mnie do salonu.

-Proszę, daj mi spokój…- nie byłam w stanie mu się wyrwać, był za silny.

-Ooo, skoro tak ładnie prosisz, to będę mniej brutalny.

-Co ty chcesz mi zrobić?!- mówiłam już przez łzy.

-Po prostu chcę ciebie. I teraz na pewno już mi się nie wywiniesz. Nie było po dobroci, kiedy byliśmy razem, będzie na siłę  mówiąc to, cały czas się śmiał, a ja płakałam. Krzyczałam, z nadzieją że ktoś mnie usłyszy. Na marne… Chłopak zaczął podwijać moją sukienkę, cały czas mnie obmacując. To było obleśne. Szarpałam się, ale nie umiałam wydostać się spod jego ciała. Kopnęłam go w krok i chciałam pobiec w kierunku drzwi, ale nagle potknęłam się o własną nogę.

-Nie ładnie tak uciekać swojemu chłopakowi. Niegrzeczna Sophie.- kiedy skończył mówić, uderzył mnie w twarz. Teraz zdjął ze mnie cały mój ubiór, pozostawiając tylko bieliznę. Ryczałam i nic nie było w stanie mnie opanować. W pewnej chwili ktoś wszedł do domu. Słyszałam kroki i głos… Nialla? Tak to był on.

-Sophie, gdzie jesteś? Nie wiesz może gdzie mój telefon?- zaczął wołać po całym domu. Chciałam do niego krzyknąć, ale David ukrył nas za kanapą i zatkał mi usta. Nie mogłam pozwolić, żeby on mnie zgwałcił. Ugryzłam go w palec i wydarłam się najgłośniej jak umiałam.

-Niall jestem w salonie, pomóż mi!- za te słowa kolejny raz dostałam w twarz. Chłopak zamachnął się, by uderzyć mnie w brzuch, ale ktoś przytrzymał jego rękę. Potem David dostał czymś w tył głowy i upadł. Za nim, wraz z łopatą stał Zayn. Poczułam czyjeś ręce usiłujące mnie objąć, ale czując dotyk odruchowo się odsunęłam.

-Spokojnie, to tylko ja.- powiedział Niall. Jedyne na co udało mi się zdobyć to blady uśmiech posłany w jego kierunku. Najwyraźniej to dodało mu odwagi, bo podszedł do mnie i przytulił. Cała się trzęsłam ze strachu, więc jeszcze bardziej wtuliłam się w jego bluzę. Pachniała tak ładnie. Chłopak wziął mnie na ręce i posadził na swoich kolanach na kanapie. Rozpłakałam się.

-Niall, dziękuję ci. Gdybyś nie przyszedł to on…- mówiłam płacząc.

-Cii, już spokojnie. Jestem przy tobie i zawsze będę. Zauważyłam, że blondynek patrzy się na moje ciało. No tak, przecież jestem w samej bieliźnie. Widząc moje zmieszanie chłopak okrył mnie swoją bluzą.

-To już 3 wpadka.- powiedział słodko się uśmiechając. Poczułam potrzebę bliskości. Chciałam, żeby on był przy mnie. Żeby mnie obejmował.

-Podobno to czyni mnie uroczą.- oznajmiłam z uśmiechem i dałam mu buziaka w policzek.

-Uuuuu.- usłyszeliśmy gwizdy za sobą. No tak, bo jak inaczej.

*Oczami Nialla*

Chciałem wykorzystać tę sytuację i powiedzieć jej o swoich uczuciach, ale to nie było nam dane. Usłyszeliśmy charakterystyczny dźwięk policyjnego samochodu i następnie pukanie do drzwi. Otworzył Zayn.

-To pan do nas dzwonił? -zapytał policjant.

-Dokładnie. Tam leży ten...

-Rozumiem, ale dlaczego jest nieprzytomny?- dopytywał, jakby chciał zasugerować, że to my zrobiliśmy mu jakąś krzywdę.

-Sytuacja tego wymagała. Inaczej ta dziewczyna zostałaby zgwałcona.- mówiąc to, wskazałem na Sophie.

-A więc to pani jest ofiarą?- tym razem sierżant skierował pytanie do dziewczyny.

-Tak. To mój były i…- po opowiedzeniu wszystkich zdarzeń i przesłuchaniu reszty grupy, policjanci zabrali Davida i jak się okazało chcą by jego wyrok wynosił 5 lat w zawieszeniu na 10. Odetchnęliśmy z ulgą.

-Hej, a może pojedziemy na kręgle?- zaproponował Harry.

-Ty idioto. Nie widzisz w jakim ona jest stanie. Przeżywa właśnie szok.- rzuciła Alice.

-Nic nie szkodzi, chętnie pojadę…- powiedziała słabym głosem Sophie.

-Jesteś pewna, że chcesz?- upewniłem się.

-Tak.- powiedziała stanowczo.

-Okay, ale pod jednym warunkiem. Nie odstąpię cię na krok.

-Dobrze.- po tym słowie, dziewczyna czarująco się uśmiechnęła.

-Pozwolicie mi i Sophie się przebrać?- zapytała Alice.

-No jasne, tylko pospieszcie się dziewczyny- powiedział Zayn.

-Dajcie nam pół godzinki.-powiedziała Sophie wstając z moich kolan.

-Ile?!- wykrzyczał Liam.

-Przecież masz dziewczynę, wiesz jak to jest.- dopowiedziała Alice i razem powędrowały na górę.

*Oczami Alice*

Powędrowałyśmy na górę. Sophie od razu rzuciła się w stronę szafy.

-Ej, kochana jak się czujesz.-zapytałam z troską.

-W sumie lepiej. Najważniejsze, że nic mi nie zrobił.

-Nic ci nie zrobił? Masz limo pod okiem. Chodź, podmaluję ci to.- zaproponowałam i poszłyśmy w stronę łazienki. Szatynka usiadła ba brzegu wanny i pozwoliła mi działać. Najpierw nałożyłam podkład. Oczy delikatnie pociągnęłam czarną kredką i pomalowałam rzęsy. Mój makijaż wyglądał prawie tak samo. Zastanawiałyśmy się co mamy założyć. Coś wygodnego i zarazem ładnego. Zdecydowałam się na dresy ze ściągaczami, bokserkę, marynarkę i szare conversy z ćwiekami. Sophie założyła turkusowy sweterek w białe paski, pastelowe rurki. W tym samym kolorze trampki, beżowy komin, naszyjnik z pacyfką i torbę. Wystroiła się nie ma co. Już nawet domyślam się dla kogo. Po całej godzinie szykowania się zeszłyśmy na dół. Tak jak myślałam chłopcy byli już nieźle wkurzeni.

-O, patrzcie. Księżniczki raczyły zejść.- powiedział złośliwie Harry.

-Ciesz się, że w ogóle zeszłyśmy.- odpowiedziała mu Sophie.

-No ja, na przykład się cieszę.- chyba łatwo odgadnąć z czyich ust wypłynęły te melodyjne słowa? Oczywiście, nadawcą był Niall.

-Eh, możemy już jechać? -dopytywał Zayn

-Oczywiście braciszku- powiedziałam i posłałam mu swój uśmieszek.

-Dobra, to ja prowadzę!- krzyknął Harry.

-To karambol gwarantowany- rzuciłam w jego stronę.

-W takim razie ja, Liam i Zayn siedzimy z tyłu na trzech miejscach. Już miałam powiedzieć, że ja wraz z Sophie siedzimy razem, ale ktoś mnie wyprzedził.

-Ja chcę razem z Sophie na dwóch ostatnich.- powiedział Niall. Sophie posłała mi tylko przepraszający uśmiech.

-Ej, a co ze mną? Mam biec za samochodem?- zapytałam.

-No co ty. Obok Hazzy jest wolne miejsce.- powiedział ze śmiechem Liam.

-Nie bój się, nic ci nie zrobię… na razie.- wyszeptał Harry wprost do mojego ucha. Kolejny raz go zignorowałam i ruszyłam w kierunku auta.

-A mojej siostrzyczce co jest?- zadał pytanie Zayn.

-Nie mam zielonego pojęcia.- powiedział szybko Harry i również poszedł do samochodu.

-Wszyscy już są?- zapytałam

-Tak jest!- cała gromadka odpowiedziała równocześnie, co było powodem mojego śmiechu.

Podczas jazdy odruchowo zerkałam do lusterka i za każdym razem widziałam uśmiechających się do siebie Sophie i Nialla. Zazdrościłam jej, ale równocześnie cieszyłam się, że znalazła godnego dla siebie chłopaka. W sumie jeszcze nie chłopaka, ale pewnie niedługo. Mam nadzieję. Ja natomiast przewiduję dla siebie świetlaną przyszłość starej panny. No bo…Harry? Nie oszukujmy się, często o nim myślałam. A bardziej o tym, co mówi Sophie. Iż „pasujemy do siebie”. Ale on najpierw jest milutki, aż ma się odruchy wymiotne. Potem zachowuje się jak cham, a wczoraj wieczorem troskliwie dopytywał się o moje samopoczucie. Nie mogę go rozgryźć. Ale jeśli rzeczywiście mu się podobam i to jest ten jego „podryw”, to media rzeczywiście kłamią na jego temat, iż jest „mistrzem flirtu”. W pewnej chwili, poczułam, że samochód staje. Wyjrzałam przez szybę i zauważyłam, że jesteśmy już na miejscu. Przez cała drogę nie odezwałam się ani słowem (co w moim przypadku jest dziwne), tylko cały czas rozmyślałam nad jego zachowaniem. Z ręką na sercu mogę przysiąc, że nigdy tak często nie myślałam o chłopaku, z którym nie jestem w związku. Czy on rzeczywiście może mi się podobać? Że też moja mama załatwiła nam ten wyjazd do Londynu. Dobra, czas wysiąść i dobrze się bawić. Już miałam pociągnąć za klamkę, ale drzwi się otworzyły. A dokładniej otworzył je Harry. Zaraz… Harry? Teraz już zupełnie go nie rozumiałam. Zgrabnie wysiadłam z auta i stanęłam na wprost jego postaci. Spojrzałam głęboko w jego zielone oczy i rzuciłam sucho:

-Zdecyduj się w końcu.- po tych słowach ruszyłam za resztą, która musiała już wcześniej wysiąść, pozostawiając chłopaka samego.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

I jak keviny, podoba się? Wyszedł w miarę długi. Połowę musiałyśmy pisać jeszcze raz, bo komputer na którym pisałyśmy, postanowił wyciąć nam żart na Prima Aprilis i zaciął się, przez co część się usunęła -,-.A propo, zrobił Wam ktoś jakiś fajny dowcip dzisiaj? :D Pochwalcie się. :3Czekamy na szczere opinie i przypominamy, że można zadawać pytania bohaterom. ;d. To chyba wszystko z naszej strony. +Powstanie zakładka „SPAM”, gdzie będzie można podawać linki na swoje blogi, bo niestety w komentarzach nie zawsze zauważymy i przez swoją nieuwagę tracimy możliwość odkrycia fajnego bloga. Także zachęcamy do komentowania i pozdrawiamy,

~Klaudia & Julia xxx.