Rozdział 1. :)

Rozdział 1.

*Oczami Alice*

Nigdy nie przepadałam za One Direction. Może dlatego, że mój brat w nim był. Zayn’a uwielbiałam, ale nie jego kumpli. Za to moja przyjaciółka-Sophie po prostu za nimi szalała. Jak dotąd poznała tylko mojego nieznośnego braciszka. W pewnym momencie usłyszałam krzyk mojej rodzicielki.

-Alice! Zejdź na dół. Mam ci coś do powiedzenia.

Kurde… Czy znowu coś przeskrobałam? Mimo wszystko postanowiłam zejść do niej.

-O co biega?- byłam ciekawa.
-Jak zapewne wiesz, za 2 dni rozpoczynają się wakacje.

-No coś ty-odpowiedziałam z sarkazmem.

-Nie przerywaj. Mam dla ciebie pewną propozycję. Co ty na to, abyś razem z Sophie pojechała do Londynu na wakacje?
-Świetny pomysł, ale gdzie będziemy mieszkać?
-U Zayn’a oczywiście.
-Ale przecież… Czy Zayn nie mieszka z resztą tego głupkowatego zespołu?

-Masz racje, ale to bardzo odpowiedzialni chłopcy. 
Poza tym macie już wykupione bilety. Rozmawiałam także już z mamą Sophie i zgodziła się bez wahania. Musisz tylko powiadomić swoją przyjaciółkę, bo jeszcze o tym nie wie.
-Świetnie…- odburknęłam i poczłapałam na górę, by zadzwonić do Sophie. Gdy wybrałam jej numer po kilku sygnałach usłyszałam:

-Siema antydirectionerko!- powiedziała z entuzjazmem.
-No hej wariatko. Mam pewną sprawę… Możesz wpaść?
-No pewnie! Będę za 10 minut.
Ok… Teraz rozmyślałam jak jej to powiedzieć, żeby nie rozniosła mojego domu z radości… Hm, a może powiem jej… Z moich myśli wyrwał mnie dźwięk dzwonka. Nie minęła chwila, a ta już wparowała do mojego pokoju.

-No co tam chciałaś mi powiedzieć?

- A wiec… Nasze mamy zaplanowały nam już wakacje…

-O nie! Tylko mi nie mów, ze znowu obóz harcerski?!

-O wiele, wiele gorzej.

-… już się boję…

-Dobra, tylko usiądź i obiecaj że będziesz wyluzowana.

-Postaram się.

-Dobra… Jedziemy na wakacje do Londynu i… będziemy mieszkały z moim bratem i resztą 1d.-powiedzialam na jednym wdechu.

-CO?!?!?!? Aaaaaaaaaa! Ale zajebiście!

(Czasami zastanawiam się jak taka nieśmiała dziewczyna przy innych, może się zachowywać  przy mnie jak kompletna wariatka…I właśnie za to ją kocham!)

-Kiedy jedziemy?!- krzyknęła mi do ucha.

-Au! Jak na razie mam dobry słuch wiec nie drzyj mi się do ucha, tak na przyszłość- odpowiedziałam ze śmiechem.- Wyjeżdżamy za 2 dni, z tego co pamiętam o 10:00 rano.

-Nie mogę w to uwierzyć. Już za 2 dni poznam tych boskich adonisów!

-Idiotka- krótko podsumowałam.

*Oczami Zayn’a*

-Ej! Chłopaki! Zbiórka w salonie. Mam ważną wiadomość.

-Co tam kotku?-Zapytal Louis.

-Marcheweczko, nie zapominaj ze jesteś mój!- wydarł się Harry.

-Co jest?- zapytali w tym samym czasie Liam i Niall.

-Tak więc… Powiem na wstępie, Hazza nie napalaj się!

-Mmm, chodzi o jakieś laski?- zapytał ze śmiechem Harold.

-Tak... Wiecie że mam siostrę c’nie? Ona i jej przyjaciółka, bodajże Sophie przyjeżdżają do nas na calutkie wakacje. Trzymajcie ich fotki, choć Alice już chyba widzieliście.

-Ta poznaliśmy ją. Bardzo „mila” dziewczyna- odrzekł Mr. Carrot.

-Louis, po prostu zadziorna- powiedział Hazza. Po krótkiej chwili dodał-  Lubię takie!

-Harry, nie zapominaj, że to moja siostra!

-Ok, ok… Ale mogę mieć z nią pokój.?-  zrobił minę szczeniaczka.

-Eee? No jasne… że nie! Dziewczyny będą miały swój własny pokój.

-Ładna ta Sophie…- powiedział cicho Niall, z nadzieją, że nikt go nie usłyszy.

-Uuuuuu, Niall zakochany!- stwierdziliśmy wszyscy. Blondyn się tylko zarumienił, co było zabawne.

Czyli mamy jeszcze 2 dni żeby ogarnąć dom na ich przyjazd.

*Oczami Sophie*

Jak tylko Alice powiedziała mi, o nieodwołalnej propozycji wyjazdu do Londynu. Myślałam że po prostu oszaleję. Od samego powstania zespołu, aż do teraz byłam wierną directionerką. I nie mam zamiaru tego zmieniać, nie zawiedli mnie. Moim największym marzeniem było spotkać ich na żywo. Nigdy nie pomyślałabym, że będę z nimi mieszkać.! To było nawet nie do pomyślenia.! A może to tylko sen i zaraz się przebudzę… Nie to chyba nie możliwe. Nie da się mieć tak realistycznych snów. Myślałam  o tym jaki mają dom.? Czy w realu, też są tak nieziemsko przystojni? Czy mają takie zajebiste charaktery, rozbawiające do łez? Byłam również ciekawa ile zajmie nam podróż z naszego rodzinnego Bradford do Londynu… pewnie około 4 godzin…  Z moich przemyśleń wybudziła mnie  wkurzona przyjaciółka.

-Żyjesz tam, zadałam ci pytanie?- krzyknęła mi wkurzona do ucha, przy tym wymachując rękoma przed moimi oczami

- Tak, przepraszam zamyśliłam się- powiedziałam zarumieniona.

-Zapytałam,  czy będziesz chociaż próbować zachowywać się przed nimi normalnie, nie chce żeby pomyśleli, że mam szurniętą przyjaciółkę.! Chociaż nie zaprzeczę że to prawda.- za to stwierdzenie walnęłam ją poduszką w twarz

- Spróbuję… ale będzie to trudne.

Razem zaczęłyśmy się śmiać z mojej wyobrażonej reakcji na ich widok.

 --------------------------------------------------------------------------------

I jak sie podoba? Prosimy każdą osobę, która to przeczyta o komentarz, ponieważ jest to bardzo ważne dla początkujących bloggerek : ). Możecie mieć pewność, ze rozdziały będą dodawane przynajmniej raz w tygodniu. No chyba, ze na przeszkodzie stanie jakiś wyjazd czy coś. Oczywiście postaramy się dodawać rozdziały najczęściej jak to możliwe.

Można również zadawać pytania bohaterom. (prosimy tylko, by ich treść była normalna, co kierujemy do anonimowej dziewczyny, która podpisała się „~Ta, co kocha Niall’a” J) Dla was to tylko 2minuty, a dla nas wieść, że ktoś czyta nasze pierwsze w życiu opowiadanie na blogu.! Jula i Klaudia <3