Rozdział 4 ;3

Rozdział  4

*Oczami Niall’a*

Z Sophie bardzo dobrze mi się rozmawia. Wydaje mi się być dobrym materiałem na przyjaciółkę. Po chwili rozmowy, podczas której próbowałem poznać Sophie jeszcze bardziej, do pokoju wparowała jej przyjaciółka.

-Siema, mam nadzieję, że nie przeszkadzam, bo chciałam się rozpakować. – powiedziała.

-Siostra, może później, bo teraz idziemy WSZYSCY na obiad do restauracji.- powiedział Malik, wychylając się zza Alice.

-Dzięki, ale nie jestem głodna.

-Powiedziałem wszyscy!- prawie że wykrzyczał Zayn.

-Oj, Alice prooszę! Ja jestem głodna, zrób to dla mnie.- powiedziała Sophie, robiąc maślane oczka.-A jeśli nie dla mnie, to chociaż dla…

-Mnieee!- wykrzyczał Harry, biorąc się niewiadomo skąd.

-Sorka, ale nadal mnie nie przekonaliście.

-To w takim razie, ja zostaję z tobą.- zadeklarował loczek.

-To w takim razie, ja jednak idę. Kiedy wychodzimy?- nasza buntowniczka szybko zmieniła zdanie.

-Jeśli wszyscy są już gotowi, to teraz.- rozkazał Zayn. Wszyscy obecni spojrzeli w stronę Sophie i moją…

-Tak, właściwie już skończyliśmy… znaczy, możemy już iść. – odpowiedziałem zakłopotany, bo dopiero teraz zdałem sobie sprawę jak oni mogli to odebrać.

-Szybką masz przyjaciółkę ,Alice. – powiedział rozbawiony mulat, wychodząc.

-Ale o co chodzi? – spytała  Sophie

-Już o nic, oni po prostu mają nieczyste myśli. Chodźmy już.- powiedziałem przytrzymując jej drzwi.

*Oczami Alice*

W RESTAURACJI

Po skończonym obiedzie, zamówiliśmy deser. Zdążyli się do nas przysiąść Liam z Danielle, a Louis’a z El nadal nie było. Rozmawialiśmy na różne tematy i szczerze mówiąc może nie byli tacy źli. Ale nie wiem co sadzić o Harrym. W tym momencie kelnerka przyniosła mój sok, a ja chcąc go przesunąć wylałam go na Styles’a. A dokładniej na jego krocze…

-O nie… Ja przepraszam, serio nie chciałam…- zaczęłam się jąkać.

-E… no nic się nie sta…- zaczął mówić loczek, ale ktoś mu przerwał.

-No jak to? Nic się nie stało? Alice, klękaj i ścieraj. – śmiał się Zayn.

-W sumie to dobry pomysł. – powiedział Harry.

-Słucham?- nie mogłam uwierzyć w to, co słyszę.

-Nie mów słucham bo…- zaczął głośno „recytować” zielonooki.

-Dobra, dobra już. Ale  masz się zamknąć!- powiedziałam to przytykając mu ręke do ust

Wzięłam serwetkę, uklęknęłam przed nim i zaczęłam wycierać dużą plamę. Na moje nieszczęście w tym momencie do restauracji wszedł… Louis z El.

-Nie no, Harry w miejscu publicznym? I to jeszcze z dziewczyną której nie znam? – powiedział wkurzony Louis.

-Em, Louis… to moja siostra. – przedstawił mnie mój braciszek. Od razu wstałam i podbiegłam do nich chcąc się przywitać (tak naprawdę chodziło mi o unikniecie wycierania jego spodni).

-Nie, to nie tak. Po prostu wylałam sok na niego, a oni kazali mi to ścierać. Idioci. – usprawiedliwiłam się.

-Alice, zmieniłaś się od tamtego czasu. – przywitał mnie Louis. – I chyba zrobiłaś się milsza. – dodał.

-To tylko pozory! – wtrącił się Harold.

-Tez mi „miło”, ze cie widzę.- powiedziałam do BooBear’a.

-Jestem Eleanor. – podała mi rękę wyglądająca miło dziewczyna. Oczywiście, odwzajemniłam uścisk. Pobyt w restauracji szybko zleciał i udaliśmy się do domu, odprowadzając po drodze Danielle i El. Po wejściu do domu Liam zapytał czy obejrzymy jakiś film. Ja, Hazza i Niall byliśmy za horrorem. Sophie i Zayn za komedią, a Liam z Louis’em za jakąś tam bajką. Padło na horror, bo reszta została przegłosowana. Przygotowaliśmy żarło i zajęliśmy miejsca.  Na kanapie siedział Harry, Zayn i ja w środku. Na fotelu-Louis, a na kocu przed kanapą- Liam, Sophie i Horanek. Film się zaczął.

*Oczami Harry’ego*

Specjalnie byłem za horrorem, bo miałem nadzieje, ze Alice się będzie bała i będę mógł ja przytulić. Jednak ona była za tym samym gatunkiem filmu, wiec moje szanse nieco zmalały. Usadowiliśmy się i film się zaczął. Akcja powoli nabierała tempa, a film musze przyznać, był dobry. „Nieproszeni goście” czy jakoś tak. Spojrzałem na Sophie. Bała się, co było widać, ale nie przytulała się do Niall’a, tylko do poduszki. Słyszałem, ze trzyma chłopaków na dystans odkąd rozstała się ze swoim byłym. Niall, też zerkał w jej stronę, a reszta była zapatrzona w ekran. Cały czas patrzyłem na Alice, co chyba poczuła, bo uśmiechała się pod nosem. W pewnym momencie spojrzała na mnie i pokazała na blondaska, który złapał Sophie za rękę, widząc ze jest przerażona. Fajnie, ze idą w dobrym kierunku. Cos czuje, ze ja o Alice będę musiał trochę powalczyć z 3 powodów.

1-na pewno ma branie wśród chłopaków.

2-ma trudny charakter.

3-wydaje mi się, że nie przepada za mną.

Nie wiem jakim cudem, ale Zayn i Liam nagle znaleźli się na fotelu na którym siedział Louis i smacznie spali. Sophie zasnęła oparta o ramie Horan’a, a Alice ledwo utrzymywała swoje powieki. Wyglądała uroczo. Niall kiwnął do mnie na znak, ze idzie zanieść Sophie do łóżka. I w ten sposób zostaliśmy sami… w sumie ja zostałem, bo Alice już zasnęła. Pomyślałem, że też ją przeniosę. Wziąłem ją na ręce i kierowałem się w stronę jej pokoju, kiedy nagle zaczęła się wiercić.  Kopnąłem lekko drzwi, które się otworzyły i zauważyłem, że przyjaciółki blondaska nie ma w pokoju. Pewnie wyniósł ją do siebie- pomyślałem, ale byłem spokojny, bo wiedziałem ze on jej krzywdy nie zrobi…

Położyłem blondynkę na łóżku, ale nie chciała mnie puścić. Na początku pomyślałem, że z nią zostanę, ale zaraz wyobraziłem sobie jej reakcje na mój widok, wiec postanowiłem wyrwać się z jej uścisku, w efekcie czego wylądowałem z głośnym hukiem na podłodze.

-Co się dzieje?! – krzyknęła rozbudzona.

-Nic tylko ja…

-Nie tłumacz się! Podkradałeś się do mnie w nocy? Ty zboczeńcu!

-Alice nie prawda! Daj się komuś wytłumaczyć zanim zaczniesz go osądzać ok.?! Nie chce mi się z Toba gadać. Cześć.

-Przepraszam, poczekaj….-

-Co? – powiedziałem naburmuszony.

-Nie chciałam żeby tak wyszło… jestem podejrzliwa i tego nie zmienię. Nie bądź zły. I…

-Co jeszcze?

-Trochę się boje po tym horrorze.- powiedziała z bardzo widocznymi rumieńcami na jej policzkach.

-Zostać z Tobą?- na mojej twarzy zagościł uśmiech.

-Ehem…

-Ok, zrób mi miejsce. – powiedziałem, po czym wpakowałem się do jej łóżka.

Zasnęła wtulona we mnie. Wyglądała tak niewinnie…

*Oczami Alice*

Obudziłam się, czując promienie słońca na mojej twarzy. Przetarłam oczy i zobaczyłam obok mnie leżącego loczka. Przestraszyłam się, ale od razu przypomniałam sobie wczorajszy dzień i trochę się uspokoiłam. Jeszcze raz na niego spojrzałam i usłyszałam jak przez sen mówi moje imię. Nie wytrzymałam i zaśmiałam się, budząc przy tym Harry’ego. Spojrzał na mnie tylko zdziwionym wzrokiem.

-Mówiłeś moje imię przez sen. – odpowiedziałam na jego nie zadane jeszcze pytanie.

-Nie jesteś na mnie zła?

-Niby dlaczego?

-Bo… spałem z Toba.

-Co?

-Znaczy, nic nie robiliśmy, tylko nie chciałaś zostać sama.

-Nie, choć.. właściwie jestem. Dlaczego zostałeś? Trzeba było mnie nie słuchać. Byłam kołowata i nie wiedziałam co mówie! Przecież mogłeś mnie wykorzystać!

-Czemu uważasz, ze miałbym cie wykorzystać?! Nie jestem taki! Od samego początku mnie skreślasz i myślisz, ze dobrze mnie znasz! I tu się mylisz. Nic o mnie nie wiesz, wiec mnie nie osadzaj. – był ostro wkurzony

-Nie musze cię dobrze znać, wystarczy ze spędziłam z tobą kilka godzin. – nie wytrzymywałam. Nagle do pokoju wbiegł przerażony Niall.

-Nie wiecie gdzie jest….

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Co sadzicie? Mamy do was małą prośbę. Bardzo prosimy o dostosowanie się do prostej zasady. Czytasz = komentujesz. : ) Serio, to dla nas bardzo ważne. Wyświetleń jest mnóstwo , a komentarzy o dużo mniej.! ;( Może coś wam się nie podoba ,coś byście chcieli zmienić.? Jesteśmy otwarte na propozycje ;)

Przypominamy, ze wciąż można zadawać pytania bohaterom! ;D

10 komentarzy = następny rozdział.! ^^                  

*Jak myślicie, o kogo mogło chodzić Niallerowi?

*Czy Harry naprawdę zdenerwował się na Alice, czy uraziła go tymi słowami?