Krótki imagine z Harrym :3

Drogi pamiętniczku!

      Od kilku tygodni byłam zauroczona moim kolegą z klasy. Miał na imię Harry. Harry Styles. Można powiedzieć, że należał do szkolnej "elity", więc nie zwracał na mnie większej uwagi. W prawdzie rozmawiałam z nim jako kolegą, ale tylko kolegą. Kupmlowałam sie za to bardzo z jego starszą siostrą- Sophie. Bardzo ją lubiłam i tylko ona wiedziała o moim uczuciu jakim darzę Harry'ego. Kolejne dni mijały mi bardzo nudno. Większość czasu spędzałam na zastanawianiu się czy mu o tym powiedzieć, ale bałam się. Bałam się, że mnie wyśmieje. Nie potrafiłam przezwyciężyć tych obaw, więc starałam się o nim zapomnieć. jednak to było niemożliwe. Był moim powodem, dla którego codziennie wstawałam. 

     Podczas jakże nudnej lekcji historii, co chwila zerkałam w jego stronę. Ku mojemu nieszczęściu zauważył to i posłał mi jeden ze swoich najpiękniejszych uśmiechów. Poczułam, że się czerwienię, więc szybko zakryłam twarz książką, która w tym momencie stała się bardzo interesująca. Usłyszałam tylko jego cichutki smiech. "No świetnie, weźmie mnie za idiotkę"- pomyślałam. Reszta lekcji minęła dość szybko, więc czym prędzej zwinęłam się do domu. Był piątek, więc miałam zamiar obejrzeć jakiś fajny film. Nagle usłyszałam dźwięk mojej komórki. Odebrałam i usłyszałam dobrze znany mi głos Sophie:

-Ubieraj się, zabieram cię na zakupy. Będę u ciebie za 10 minut.- poinformowała mnie, po czym się rozłączyła. Zdziwiłam się, ale postanowiłam wykonać to, o co mnie prosiła. Po ogólnym uszykowaniu się usłyszałam dzwonek do drzwi Zeszłam na dół z myslą, że ujrzę moją przyjaciółkę. Jednak w tamtej chwili bardzo się myliłam. Przed nimi stał nie kto inny, tylko sam Harry. Zdziwił mnie ten widok. Byłam wręcz przekonana, że to sprawka Sophie. Jedyne co udało mi się z siebie wykrztusić to krótkie "Co tu robisz?" Patrzył na mnie dłuższą chwiłe, po czym powiedział, że musimy porozmawiać. Zgodziłam się i wyszliśmy na spacer. W pewnej chwili zatrzymaliśmy się na mostku, a on zaczał wpatrywać się w moje oczy. Miałam nadzieję, że ta chwila będzie trwała wiecznie. Jednak Harry ją przerwał i nagle wypalił:

-Czemu nie powiedziałaś mi o tym, że ci sie podobam?

-Bo... bałam sie twojej reakcji.- powiedziałam zgodnie z prawdą 

-Niepotrzebnie.- wymamrotał cicho.

-Dlaczego?- ewidentnie się zdziwiłam.

-Ponieważ darzę cię tym samym uczuciem.- powiedział na jednym tchu. Chcąc, nie chcąc poczułam "motylki w brzuchu", po czym zatonęliśmy w swoich objęciach. Od tej chwili był moim chłopakiem. Więc, mój chłopak odprowadził mnie do domu i złożył na moich ustach słodki pocałunek na pożegnanie.

     Z pewnością mogę przyznać, że był to jeden z moich najpiękniejszych dni w życiu.

------------------------------------------------------------

Tak jak Wam obiecałam, przedstawiam  moje wypociny na j. polski, za które dostałam 5-... Co uważacie? Tylko proszę o szczere komentarze :) :*

~Klaudia ;3

PS. Chiałam jeszcze powiedzieć, że jesteśmy zasmucone ilością komentarzy pod rozdziałem 5. Bo w porównaniu z pozostałymi rozdziałami, to naprawdę jest mało... Liczymy na więcej ;>